Hoeveel!!!!.......

Zoals vele al weten ben ik timmerman. Niets meer en niets minder. De afgelopen jaren heb ik veelal alleen gezeten en deed hoofdzakelijk bonnenwerk bij een groot bedrijf in Den Haag die ons inhuurde. Werk wat op zich wel grappig was te doen. Maar maand in maand uit gaat op den duur wel vervelen. Klagen heb ik naar mijn weten niet veel gedaan en ben het bedrijf nog steeds dankbaar voor alle medewerking die ik kreeg die ik nodig had voor Fleur.

De jaren daarvoor heb ik ervaring opgedaan bij de plaatselijke aannemers uit Wassenaar. Daar heb ik zo’n beetje alle facetten van het vak wel gezien. Nieuwbouw, renovatie, betonwerk, deelrenovatie, projecten en ga zomaar door. En of het nu ging om een kitnaadje, dakkapel of slopen van een toilet alles kwam aan de orde. Op het laatst moest ik steeds meer jongens aan het werk zien te houden en was ik het aanspreek punt op de bouw. Hier moest ik erg aan wennen, maar met vallen, opstaan en zelfs slapenloze nachten kwam uiteindelijk alles wel weer op zijn pootjes terecht.

Ondertussen stort de markt steeds verder in elkaar. Nieuwbouwprojecten worden stop gezet omdat de aannemers falliet gaan met het gevolg dat ze de kleine onderaannemers niet meer kunnen betalen en dus net zo hard meesleuren in hun shit. Een rotte tijd dus voor de mensen in de bouw. Mijn vorige werkgever kan hierover meepraten, want om die reden ben ik ook vertrokken. Gelukkig hebben zij toch hun kop boven water weten te houden en naar horen zeggen gaat het weer goed.

Waar gaat dit over zullen jullie denken, nou mensen ik weet het ook niet. Ik laat de gedachten nog ff de vrije loop gaan en zullen wel zien waar het schip strand.

In een periode van crisis heb ik dus me spullen gepakt en ben gaan zoeken naar een ander bedrijf. Een linke stap vond ikzelf, maar het was niet anders. Het idee dat ik waarschijnlijk op straat kwam te staan stond mij niet aan en heb dus eigenlijk eieren gekozen voor mijn geld. Een stap die ik niet snel meer zal vergeten. Ondertussen zit ik er nu ongeveer alweer 9 maanden en heb het erg naar mijn zin.

De afgelopen 2 maanden zat ik voor het eerst sinds jaren weer op een grotere klus met andere timmerlieden. Dit waren zzp-ers en mensen die werden ingehuurd. Prima, maar omdat ik in dienst zit werd ik bestempeld als “voorman”. Leuk, maar de laatste keer dat ik dat was is ruim 10 jaar geleden en in die 10 jaar ben ik toch behoorlijk wat veranderd. Ook nu moest ik weer erg wennen aan deze taak, Ik was het aanspreekpunt, als er gezeik was belde ze mij op, spullen bestellen was mijn taak, werd het werk niet goed uitgevoerd dan moest ik daar wat van zeggen en ga zo maar door. Wat me wel zeer deed is dat er zelfs een zzp-er is weggestuurd, omdat hij zijn werk niet naar behoren uitvoerde. Dit vond ik verschrikkelijk, maar na een aantal waarschuwingen was ik het zat. Heb ik er spijt van??? Nee, maar het was wel erg vervelend.

Ondertussen is het project afgerond en nu kan ik zeggen dat het leuk was. We hebben gelachen, we hebben ruzie gehad, hebben gezeik met bewoners gehad, maar het meest erge is dat we ook worden beschuldigd van diefstal. Diefstal!!! Ja ja, het Laafje met zijn collega’s schilders/timmerlieden worden verdacht van diefstal.

We zaten pas geleden met een man of wat gezellig om 7.30 uur in de keet aan de koffie en plots stond daar een van de bewoners binnen. De goede man wilde geen koffie, maar hij wilde wel even iets kwijt. Er was uit zijn logia een blikje met waardevolle spulletjes gestolen. Oeiii….da’s vervelend en we gaven de man aan dat hij daarvoor niet bij ons moest wezen maar bij de politie. Nee, dat vond de oude man nog geen goed plan en uiteindelijk kregen wij de tot vijf uur de tijd om het terug te geven. "WIJ" het terug geven!!!!!, maar wij hebben niets gedaan. Volgens die ouwe waren wij de enigste die in zijn woning waren geweest en een van de timmerlieden had gezien waar het blikje lag. Vreemd maar toen we vroegen wat er in dat blikje zat sloegen we stijl achterover. We dachten aan sieraden, horloges of waardevolle papieren, maar niemand had verwacht dat het om 25.000 euro zou gaan. Ja lieve kijkbuisbloglezertjes van me jullie lezen het goed de oude man is een blikje met 25.000 euro kwijt. Hij wijst geen dader aan, maar hij weet zeker dat een van ons het is geweest.

Uiteraard heb ik met mijn projectleider gebeld en die zei ook dat dit een werkje voor de politie was. Tuurlijk hebben we de afgelopen weken grapjes om gemaakt, maar het idee dat zo’n oude lul zeker weet dat een van ons de dader is is een vreemde gewaarwording. Stuk voor stuk roepen we dat we onze baan, crisis of geen crisis, niet op het spel gaan zetten voor die 25.000 euro. De politie heeft ondertussen alles op papier gezet en nu is het afwachten.

Op de laatste dag heb ik bij de man aangebeld en gevraagd of er al iets bekend was. Hij had nog niets terug, had slapeloze nachten en wist zeker dat een van ons het had gedaan. Het waren zijn laatste spaarcentjes en hij zat nu met zijn handen in zijn haren. Hij maakte zich zorgen over zijn eigen begrafenis en vroeg zich nu af hoe dat nu gefinancieert moest worden. 25.000 euro voor een kistje en een crematie dacht ik nog, is dat niet iets wat erg veel. Uit eigen ervaring weet ik dat je een uitvaart voor veel  minder kan doen en dan heb je ook nog eens alles erop en eraan.

We weten bijna zeker dat met een sisser gaat aflopen, maar voorlopig worden wij beschulidigd. Oja……voordat ik het vergeet te zeggen, als een van ons het netjes teruggeeft kregen we ook nog eens vindersloon.

Ben benieuwd wat me volgende klus is……

Laafje Joost