woensdag 12 december 2012

Genieten, waarom dan.....

Fleur is nu 1 jaar en 4 maanden dood, Nicole is ondertussen 30 weken zwanger en weet je nu wat het kutte is??? Eigenlijk alles. Voor de buitenwereld ziet ons gezinnetje er weer normaal uit en veel mensen hebben respect voor hoe wij alles doen. Nou geloof me maar als ik zeg dat we geen respect willen verdienen. Wij hebben hier ook niet om gevraagd en doen volgens mij niets anders dan anderen. We werken, gaan naar school, moeten koken, laten de hond uit en plukken de dag zoals hij komt. Het enige verschil is dat wij een kindje verloren zijn aan kanker en nu verdienen wij ineens respect. Waarom??? Het zal wel aan mij liggen maar ik begrijp het niet.

Om ons heen krijgt de een na de ander bekende kanker. Prostaatkanker en longkanker zijn maar wat voorbeelden. De een is te oud voor een behandeling en de ander moet afwachten wat en hoe de behandeling eruit zal gaan zien. Het maakt mij geen ene reet uit hoe oud iemand is en wat iedereen denkt moet hij weten, maar ik heb respect voor de mensen die kanker hebben en voor de mensen die weten dat ze dood gaan. Dat soort mensen laten en gaan ons laten zien wat vechten is en de berichten dat er weer bij iemand kanker is geconstateerd moet ons “gezonde” mensen aan het denken zetten.
Mensen hoe vaak heb ik het niet geschreven” geniet van het leven, want voordat je het weet ligt je leven in puin en beheerst de kanker de indeling van je dag en de rest van je leven” vaak genoeg volgens mij. Genieten is oh zo belangrijk en eerlijk is eerlijk ook ik vindt het soms verrekte moeilijk en als ik dan aan het eind van de dag in bed lig dan denk ik regelmatig dat ik bepaalde dingen anders had moeten doen of anders had moeten aanpakken. De tijd kunnen we niet meer terugdraaien, maar wat we wel kunnen doen is om te proberen te genieten van ons leven. Wie dat niet doet is echt meer dan stom en daar kunnen de personen van hierboven en uiteraard de mensen om hun heen jullie alles over vertellen. Zo is er heb je niets en zo heb je kanker.

Dus lieve mensen, pluk dag zoals die komt en geniet van alles en iedereen om je heen, want voordat je het weet zit je in de wereld die kanker heet en geloof me maar dat het daar niet bepaald gezellig is. Hoe ik dat weet??? Ach……ervaring zal ik maar zeggen.
Laafje Joost

 

12 opmerkingen:

  1. Je hebt helemaal gelijk, pluk de dag.
    Tini

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Joost,snap dat t goedbedoelde adviezen zijn maar Ieder mens is zo als die is,en elk mens op zijn/haar eigen manier,en tempo..En zo leert ieder van zijn /haar eigen fouten...En soms zijn mensen gewoon niet in staat om bepaalde dingen zo in te kunnen vullen..Zullen we maar zeggen elke gek zijn gebrek en elk persoontje zijn kroontje!?
    Je zegt maakt niet uit jong of oud, ik vul aan maakt niet uit waar iemand dood aan gaat.Ieder zijn/haar pijn, ieder zijn/haar gemis, Zelden willen mensen overlijden of ze zitten in onuithoudbare pijnlijke situatie.(s)..
    Kanker komt (te)vaak voor en staat veel in de publiciteit,in tegenstelling tot veel andere soorten van de hel, bv waaronder ALS.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve zoon,
    Voor de buitenwereld draait jullie wereld gewoon door. Zo gaat het in het leven en zo "moet" het ook gaan, maar ... jullie doen pogingen een nieuwe draai te geven in het leven, een leven van vóór 9 augustus 2011 mèt Fleur en het leven daarná zònder Fleur. Hoe moet je dat in vredesnaam doen? Ga er maar aan staan. Jullie doen je best, je zal wel dóór moéten en voor de buitenwereld doen jullie dat ook en ik denk dat dáármee die buitenwereld aangeeft dat jullie het zo goed doen oftewel "respect" hebben. Als iemand iets onwaarschijnlijks doet, moedig is en vecht om boven water te blijven dan vertaalt men dat in respect. Het is -denk ik- een uiting van medeleven, van bewondering, verbazing (hoe dóen ze dat?) en ook een uiting van: "ik zou dat niet kunnen". Jullie hebben geen keus, er valt niks te kùnnen maar het is gewoon móeten en wat jullie "inside" voelen dàt weten jullie alleen.
    Knul, kom op hè, iedereen bedoelt het goed, zie het als pleisters en die pleisters helpen vaak. Je zult er nog miljoenen nodig hebben en de wond zal nooit dichtgaan maar plak de aangereikte pleisters, misschien helpen er een paar.
    mama

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat prachtig geschreven,zo bedoelde ik het,maar kon de woorden niet vinden.....heel erg mooi....
      Met een warme groet,uit het zuiden....Sandra

      Verwijderen
    2. Mooi omschreven! Ik snap dat je geen respect wil, maar er is nog steeds geen handleiding in hoe je om moet gaan met het leven als je je kind verloren hebt en dan is juist respect iets wat in me op komt als ik zie hoe moedig jullie daarna zijn door gegaan (hoe moeilijk ook) met leven. Met naar de toekomst kijken en nieuwe plannen maken. En nu, verwachtingsvol naar nieuw leven uitkijken.

      Verwijderen
  4. Hallo!

    Ik ben jullie ook gevolgd naar dit 'nieuwe' blog. Waarom? Omdat ik bewondering heb voor de manier waarop jullie het leven dragen zoals het jullie helaas toe is komen waaien. En desondanks er toch het allerbeste van maken! Hoe f*cking moeilijk dat ook is!
    Ik heb inderdaad respect voor de manier waarop.
    Met dit blog heb je mij -een wildvreemde- toch even een trap onder mijn hol verkocht, ik heb mezelf weer bij elkaar geraapt nadat ik teveel bleef hangen in iets negatiefs. Bedankt, al had ik uiteraard liever gezien dat je dit hele blog nooit had hoeven schrijven, dat staat als een paal boven water! Ik GENIET en blijf genieten!

    Ciao!
    'unknown' Nicole

    BeantwoordenVerwijderen
  5. ik ben nu veertig en ik ben al twintig jaar ziek. ik weet dat ik niet oud zal worden en toch ben ik de vrolijkste thuis en heb ik altijd goeie zin. soms vliegt het mij soms ook naar de keel de wetenschap dat ik morgen dood kan zijn en het is soms lastig om te leven met zoveel handicaps maar mijn motto is "elke dag is een goeie dag" en zo leef ik ook want vandaag kan mijn laatste dag zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieve mensen,
    Ik had het misschien anders moeten noemen......maar je zegt het eerste wat in je opkomt,je bedoeld het anders ,of toch......ik weet, er zijn nog steeds geen woorden voor,ieder woord of zin is niet goed, verkeerd of wat dan ook,je wil jullie laten voelen,dat wat jullie en vele andere is overkomen,niet kan....niet mag,onmenselijk is......niet te dragen........
    nooit zullen hier woorden voor zijn!(Diana onbekende bloglezer)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dit is dus gver de derde poging. Leuk zo een IPad. En al wat ik wilde melden, valt ineens weg. Wat blijft er over? Veel, heel veel, bij ons dan. Daar prijs ik mij gelukkig mee. Man, zoonlief van 8 en ik zei de gek. Waar maken wij ons, met liefde, druk om? Het kerstmenu met opa en oma. En ik voel me, eigenlijk k.t. Want er zijn zoveel ouders opa's, oma's, die we iets anders aan hun hoofd hebben. En nee, ik kan er niets aan doen. Kon ik het maar. Dus laafje en je wonderbaarlijke meiden, ik denk aan jullie en kan geen ene f..k doen. Maar toch.....hartelijke groeten, Sonja

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieve Neef,
    Na bijna 13 jaar kan ik zeggen het gaat nooit helemaal weg, en hoe goed je voor de buiten wereld ook meedraait er zullen altijd momenten zijn dat het verdriet terug komt maar je zult ook weer momenten van geluk kennen ook al zul je die anders beleven als daarvoor. Maak er het beste van en vergeet niet op ze tijd even stil te staan. Maar geniet vooral van het mooie wat op je weg komt het mag!
    Dikke kus
    Lin

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Joost, ik begrijp als 'patient' denk ik wel wat je bedoelt...is wel een goed gevoel hoor, dat er iemand is die verwoordt wat ik voel! Bijzonder! Liefs van Marielle uit 010

    BeantwoordenVerwijderen