Beloofd.....

Dit blog gekopieerd vanaf het oude blog, de reacties zijn helaas verloren.....

Zo lieve kijkbuisbloglezertjes van me daar is hij alweer. Nog effe en ik zit weer op het niveau van een jaar geleden. Lekker iedere dag een stuk of stukje typen over mijn overhoop gehaalde dagelijkse saaie leven. Voorlopig zijn er problemen met het plaatsen van foto´s op het blog. Niet erg en ik ga echt niet betalen om het geheugen uit te breiden en foto´s verwijderen voor nieuwe doe ik ook niet. De meest voor de hand liggende oplossing is helemaal geen foto´s meer plaatsen, maar dat maakt alles weer zo kaal. Een andere mogelijkheid is om een geheel nieuw blog aan te maken met een heel nieuw webadres. Hoe we het nu precies gaan oplossen mag Joost weten en weet je………ik weet het nu even niet, maar het komt goed……dat beloof ik.

Het komt goed……dat beloof ik

·         Een uitspraak waarvan ik een nare smaak in me bek krijg
·         Een uitspraak die me die me wakker schud en aangeeft dat het leven erg kwetsbaar is
·         Een uitspraak die we niet konden waarmaken
·         Een uitspraak die men veel te snel zegt, vind ik althans
·         Een uitspraak die mijn kinderkankerwereldwond weer doet open scheurt
·         Een uitspraak die ik sinds 13 april 2011 bijna niet meer gebruik

Waarom ik het bijna niet meer zegt heeft alles te maken met die verdomde kanker die mijn gezin heeft verwoest. We houden hier niet van liegen en dat is ook de reden dat wij recht door zee zijn. Wees open en eerlijk naar elkaar en belazer de boel niet. Dat is ook de reden dat ik onze oncoloog na het eerste gesprek even apart wilde spreken. Heb haar netjes verteld dat wij niet op de pap heen draaien en dat ze `gewoon` eerlijk moest blijven. Nou we hebben het geweten, van alle bezoekjes die we hadden kregen we negen van de tien keer slecht nieuws en vanaf dag een in het Sophia wisten we al dat het er erg beroerd uitzag voor onze lieverd.

De oncoloog zei op onze eerste date letterlijk….Fleur je voelt je nu goed, maar om je beter te maken moeten we je eerst ziek maken. En daar zaten Nicole en ik dan, lam geslagen en te kijken hoe Inge van der Sluis deze woorden over haar lippen liet glijden terwijl ze Fleur haar handen vast hield en haar diep in de ogen aankeek.  Wij als ouders zaten daar en konden meer doen dan aanwezig te zijn en zeiden dat het even niet anders was, maar dat alles goed zou komen……beloofd. Beloofd???……ja Fleur beloofd.

Gelukkig is het grietje na 13 april 2011 nooit meer teruggekomen op die belofte en ik kan me soms wel voor mijn kop slaan om deze uitspraak, maar als je te horen krijgt dat je kindje kanker heeft ga je per direct leven in een soort van hoopmodus. En wie leeft in die hoopmodus zegt wel eens dingen om de ander gerust te stellen. Meerdere keren hebben we gezegd dat alles weer goed komt met het resultaat dat ze er niet meer is……..

Nou nou, Het is een heel ander verhaal geworden dan ik wilde, maar waarschijnlijk moest dit er even uit. Iedereen veel plezier met genieten en tot morgen, overmorgen of overovermorgen.

 Laafje Joost.