Controle Nicole deel 1.......

Dinsdag 29 januari 2013

Zo vandaag had Nicole weer meldingsplicht bij de verloskundige. Aangezien haar bloeddruk vorige week een beetje verwarring bij ons schepte waren we dus erg benieuwd wat er vandaag zou gebeuren. Om te beginnen hebben we een antwoord gekregen waarom de verloskundigepraktijk en Het Lange Land Ziekenhuis zoveel verschillen omtrent Nicole haar bloeddruk. Het komt erop neer dat de verloskundige maar beperkt zijn in hun middelen. Ze doen wat ze kunnen doen en bij twijfel wordt het ziekenhuis ingeschakeld, omdat die wel alle apparaten hebben.

Vandaag dus nieuwe kansen en na een meting was het weer mis. Haar bloeddruk was nog steeds hoog en dit keer waren er ook sporen van eiwit in haar urine gevonden.  Een hoge bloeddruk en eiwit in de urine kan een begin zijn van zwangerschapsvergiftiging. Toen Nicole trouwens zwanger was van Fleur was dit ook aan de orde en heeft toen ook ruim twee weken in het ziekenhuis gelegen. 

Daarnaast heeft ze nogmaals gezegd dat ze niet overtijd wil lopen en dat het in haar hoofd ook erg rommelig is. Rust nemen is nu erg belangrijk, maar rust betekend ook tijd hebben om na te denken en aangezien we de afgelopen jaren toch wel het een en ander hebben meegemaakt vloeit het nadenken vaak over in malen. En malen geeft stress en stress is nu net iets wat Nicole niet moet hebben. Dit is voor moeders niet goed, maar ook niet voor de baby. Niet gaan malen zullen de meeste wel denken, maar uit eigen ervaring weet ik dat dat makkelijker gezegd dan gedaan.

Bloeddruk, eiwit en malen waren genoeg redenen om Nicole definitief over te dragen aan de gynaecoloog van het LLZ. Hier hadden we niet echt op gerekend, maar het was even niet anders. Daar aangekomen werd het riedeltje weer van vooraf aan uitgevoerd. Piesen in een potje, ½ uurtje aan de bloeddrukmeter, bloed afgeven voor het lab, inwendig onderzoek en uiteraard wachten.

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, alles was ok. Nou ja ok, haar bloeddruk was nog steeds hoog en er zaten inderdaad eiwitten in haar urine, maar reden tot paniek….wel nee. Hé,wat,nou zeg,maar……..daar stonden we dan!!!!! De verloskundige praktijk had ons toch doorgestuurd en het LLZ zegt dat het allemaal wel meevalt. Dag mevrouw, het was gezellig en kom donderdag nog maar eens langs voor nog een controle, maar is alles dan nog steeds zo dan sturen we u weer terug naar de verloskundige praktijk.

Veel tijd om na te denken was er niet en voordat we het wisten zaten we alweer thuis. Tijdens de lunch bespraken we wat er was gebeurd en de conclusie was eigenlijk dat we totaal er totaal geen fijn gevoel bij hadden. Gevolg…..Nicole huilen, Nicole in de stress en Nicole met harde buiken. Tjongejongejonge, dit was niet de bedoeling en heb ook direct de 24-uurs spoedlijn gebeld en heb daar even haarfijn uitgelegd wat ik voelde. Nu weet ik dat ik niet altijd de vriendelijkste ben op dat soort momenten, maar duidelijk ben ik dan wel. Na tien minuten was de lucht geklaard en hadden we alle antwoorden op onze vragen.

word vervolgd....

Laafje Joost