wat een lul......

Zo, we zijn ondertussen weer een week verder en kom erachter dat ik niet zoveel over Milou vertel. Geen bericht is goed bericht zal ik maar zeggen en om die reden blog ik dus weinig over haar. Maar goed, toch wil ik over deze dame wel iets kwijt. Ze doet het super en alles gaat lekker. Ze eet, slaapt, eet, piest, poept en als we geluk hebben horen we haar nog even. Als je het zo leest dan denk je dat het een retemakkelijk kind moet wezen. En weten jullie, ze is inderdaad erg makkelijk. Fleur en Roos waren al makkelijk, maar Milou die overtreft iedereen met vlag en wimpel. Naunau Joost overdrijven is ook een vak, maar lieve mensen ik lieg niet, iedereen om me heen kan dat bevestigen.

Ondanks dat het mijn derde is durf ik met een gerust hart te zeggen dat ook ik na al die jaren van bepaalde dingen nog niet veel snap. Nou ja, niet snappen gaat me een beetje te ver, laat ik het zo zeggen, als ik net wakker ben dan slaap ik meestal nog. Me lichaam werk en doet wat het moet doen, maar mijn hersenen registreren dan niets en als er dan ook nog eens nagedacht moet worden heb ik dus problemen. Lekker vaag, maar laat ik voor deze keer mezelf maar weer eens voor lul zetten.

Toen Milou ter wereld kwam werd mevrouw in de eerste week al verkouden. Er sneu en dat heeft toch wel iets langer geduurd dan dat we hadden gehoopt. Om het kind wat meer lucht te geven zijn we neusspray gaan gebruiken. “gewoon” een onschuldige neusspray. Niets meer en niets minder. Het inbrengen is ook vrij simpel, tuutje in de neus proppen, effe knijpen en klaar is kees. Een kind doet de was zal ik maar zeggen. Toch krijg ik het voor elkaar dat het niet goed ging. Ook ik propte dat ding in haar neus en na de knijpbeurt gebeurde er niet veel. Milou bleef als een heerlijk rustig poppetje in me armen liggen terwijl ze normaliter met deze actie toch wel wat tegensputterde. Het zal wel en tot mijn stomme verbazing bleef mevrouw na neusgat twee ook stil liggen. Kijk, dacht ik nog, een kind naar mijn hart en vervolgens gaf ik haar vol trots aan Nicole.

Ging het goed schat, want ik hoorde haar niet. Ehhhh…….ik vond van wel…goed he, die vent van jou kan dat wel. Had je het kapje er wel eraf gehaald. KAPJE KAPJE…..welk KAPJE!!!!! Ging ik kijken was ik, de lul, dat achterlijke kapje vergeten.